Naprawa kajaka sztywnego

Wędrówka skończyła się, wracamy z setką wrażeń, wypoczęci i zadowoleni z pięknego wypoczynku, lecz z mocno nadwerężonym sprzętem.

1. Czynnością pierwszą przed złożeniem do hangaru (szopy)

będzie dokładne oczyszczenie kajaka z piasku i brudu, a następnie wymycie go wodą z mydłem i sodą i postawienie na stojaku do czasu gruntownego wyschnięcia.

2. Przystępujemy do dokładnego przeglądu notując zauważone usterki i uszkodzenia.

3. Naprawę rozpoczynamy od wnętrza jednostki, tj. podłogi, siedzenia, steru, listwy, żeber itp. Pęknięte części naprawiamy lub wymieniamy (jeśli są to dość duże odcinki) przez nałożenie drewnianych protez dopasowanych do miejsc uszkodzonych, sklejając je („Certus”, „Kazeina”) i ściskając łączone miejsca kleszczami do czasu wyschnięcia, lub też zakładamy protezy blaszane łącząc je bardzo dokładnie nitkami miedzianymi.

4. Trochę więcej czasu zajmie nam uszkodzone poszycie. Jeśli jest to pęknięcie lub wgniecenie — wycinamy ze sklejki łatkę wielkości uszkodzenia z zapasem 3—4 cm oraz łatkę płócienną, którą następnie przyklejamy od wewnątrz rzadką szpachlówką. Sklejkę natomiast klejem wodoodpornym, przymocowując dodatkowo miedzianymi nitami. Z zewnątrz, po oczyszczeniu poszycia papierem ściernym, szpachlujemy, uważając na miejsce reperowane, by uszczelnić szpary po nitach. Po przeschnięciu malujemy farbą, lakierem lub emalią na kolor naszego kajaka.

5. O wiele więcej pracy wymaga naprawa poważniejszego uszkodzenia, jakim jest przebicie poszycia. Otwór przebity powiększamy przez wyrównanie go (najlepiej kwadrat, prostokąt), obrysowanie i wycięcie łaty, dokładnie dopasowanej do otworu, powlekamy klejem wodoodpornym i wpasowuje-my, następnie powleczone rzadką szpachlówką płótno o powierzchni większej niż otwór (zapas 2—3 cm) przylepiamy wewnątrz kajaka wraz z tej samej wielkości przygotowaną łatką ze sklejki (grub. 1—2 cm), powleczoną klejem. Z kolei przymocowujemy nitami dookoła pasowanej łatki, następnie szpachlujemy i malujemy na kolor naszego kajaka.

6. W wypadku rozdarcia poszycia płóciennego cerujemy je mocną nicią (dratwą lub nicią lnianą), łatamy od wewnątrz płótnem i pokostujemy.

7. Kajak, aby się za szybko nie zestarzał, musi przejść pewną kosmetykę tj. malowanie. Po zakończeniu sezonu winniśmy po wymyciu, wysuszeniu i reperacji kajaka, zeskrobać z niego starannie farbę, oczyścić papierem ściernym całą powierzchnię i zagruntować mieszaniną farby, oleju lnianego i terpentyny. Następnie malujemy cienką warstwą (farba tłusta) i po wyschnięciu farby powlekamy rozcieńczonym lakierem.

Na sezon zimowy składamy kajak na stelaż w miejscu suchym, przewiewnym, o umiarkowanej temperaturze.

8. Wiosła, mimo iż są wykonane z lepszego gatunku drzewa, a pióra ich dla większej wytrzymałości są klejone, także ulegają uszkodzeniom i zadrapaniom. Uszkodzenia te staramy się dokładnie zalakierować, a pęknięcia piór po wyschnięciu sklejamy. Dla umocnienia pękniętego poważnie pióra, po sklejeniu go i wykonaniu delikatnych przekuć, należy je przeszyć cienką żyłką nylonową lub drutem miedzianym (ścieg krzyżowy), a następnie polakierować.

Również blaszane zakończenie piór, jak i tulejkę, przeglądamy i naprawiamy. Tak wyremontowane wiosła ustawia się lub wiesza pionowo celem zapobieżenia odkształceniom (wi-chrowaniom).

9. Ster, o ile są to uszkodzenia dające się naprawić, staramy się skleić i ściągnąć śrubami lub nitami. Linki sterowe dokładnie przeglądamy, czy nie są przetarte, a jeśli tak, należy je wymienić.

I wreszcie pamiętać musimy o przestrzeganiu podstawowych zasad:

a) kajak stawiamy bezpośrednio na wodzie, po dobiciu do brzegu wynosimy go i składamy dnem do góry;

b) nie wchodzimy do kajaka z piaskiem na nogach, a nigdy w butach;

c) na płyciznach czy też kamienistym dnie wychodzimy i holujemy kajak, by uniknąć szorowania dnem.

d) po przybiciu do celu należy kajak obmyć z brudu i piasku oraz usunąć z wewnątrz zanieczyszczenia, położyć w miejscu zacienionym;

e) unikamy słońca bezpośrednio operującego, wilgoci wewnątrz kajaka;

f) doraźnych napraw dokonujemy w przerwach spływu.